معنی سیه روز در لغت نامه دهخدا

بدبخت. بی طالع. محروم. (ناظم الاطباء) :، چنین پنداشت فرهاد سیه روز، که او را بود خواهد نیک آن روز.، نظامی.، مجنون ز گزاف این سیه روز، برزد زدل آتشی جگرسوز.، نظامی.،، مظلوم. ستمکش، دلتنگ و حزین. (ناظم الاطباء). رجوع به سیاه روز شود

معنی سیه روز در فرهنگ لغت هوشیار

بدبخت و بی طالع و محروم

معنی سیه روز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بدبخت، بیچاره، شوربخت، مفلوک، متضاد: خوشبخت

معنی سیه روز - جستجوی لغت در جدول جو

سیه روز

لغت نامه دهخدا

سیه روز

فرهنگ لغت هوشیار

سیه روز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تیره روز

تیره روزگار، سیه روزگار، سیه روز، بدبخت

فرهنگ فارسی عمید

پیه سوز

چراغ فتیله دار که به جای نفت با پیه می سوزد، ظرف سفالی یا فلزی که در آن پیه یا روغن کرچک بریزند و فتیلۀ پنبه ای در آن قرار بدهند و روشن کنند

فرهنگ فارسی عمید

سینه سوز

غم و اندوه سخت که دل را آزرده سازد، سوزانندۀ سینه

فرهنگ فارسی عمید

سیاه روز

بدبخت، تیره بخت، مصیبت زده، سیاه روزگار

فرهنگ فارسی عمید

سایه رو

در سایه رونده، کنایه از شب رو، کنایه از شب زنده دار

فرهنگ فارسی عمید

سیاه رو

کسی که چهره اش سیاه باشد، کنایه از عاصی، گناهکار، رسوا، شرمنده، روسیاه

فرهنگ فارسی عمید

نیک روز

خوشبخت، سعادتمند

فرهنگ فارسی عمید

سیه مغز

(یَهْ مَ)

کسی را گویند که سودا بر مزاجش غلبه کند و خلل دماغ داشته باشد. (برهان) (فرهنگ رشیدی) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اسپه روز

(اِ پَ)

قصری بطبرستان که در افسانه ها گویند بناکردۀ دیوسفید است و آنرا بسال 867 ه. ق. / 1462- 1463 میلادی ملک اسکندر مرمت کرد. (سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو ص 154 بخش انگلیسی)

لغت نامه دهخدا

سیه رو

(یَهْ)

بدکار. بدعمل. بی آبرو، شرمنده. خجل. سیه روی. رسوا. بی آبرو. (ناظم الاطباء) :
گر دین حقیقت بپذیری شوی آزاد
زآن پس نبوی نیز سیه روی بداختر.
ناصرخسرو.
لیکن چکنم من سیه روی
کافتاده بخود نیم درین کوی.
نظامی.
مگردان سیه روی چون دخترم
به اوراق طوبی بپوشان سرم.
نزاری قهستانی.
بصدق کوش که خورشید زاید از نفست
که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست.
حافظ.
خوش بود گر محک تجربه آید بمیان
تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد.
حافظ.
رجوع به سیاه روی و سیاه رو شود

بدکار. بدعمل. بی آبرو، شرمنده. خجل. سیه روی. رسوا. بی آبرو. (ناظم الاطباء) :
گر دین حقیقت بپذیری شوی آزاد
زآن پس نبوی نیز سیه روی بداختر.
ناصرخسرو.
لیکن چکنم من سیه روی
کافتاده بخود نیم درین کوی.
نظامی.
مگردان سیه روی چون دخترم
به اوراق طوبی بپوشان سرم.
نزاری قهستانی.
بصدق کوش که خورشید زاید از نَفَسَت
که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست.
حافظ.
خوش بود گر محک تجربه آید بمیان
تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد.
حافظ.
رجوع به سیاه روی و سیاه رو شود

لغت نامه دهخدا

سیاه روز

بدبخت، بی نصیب، بی طالع، (ناظم الاطباء)، کنایه از ماتمی و مصیبت زده، (آنندراج) :
از زندگی بتنگند دائم سیاه روزان
ذوق چراغ ماتم از زیستن ندارد،
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیه رود

(یَهْ)

دهی است از دهستان دیزمار باختری بخش ورزقان شهرستان اهر. دارای 719 تن سکنه. آب آن از رود خانه امیری و ارس. محصول آنجا غلات، برنج، پنبه، توتون و سردرختی. شغل اهالی زراعت، گله داری و کسب و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سیه روی

(یَهْ)

سیه رو. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

تبه روز

(تَ بَهْ)

تباه روز. که روزش تبه باشد. رجوع به تباه و تبه و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

پیه سوز

پایۀ چراغی از سفال یا از مس و امثال آن که پیه یا روغن کرچک یا بزرک در آن ریختندی با فتیله ای از پنبه، پایۀ مسین و برآن چراغی سفالین و درآن چراغ روغن کرچک یا بزرک و پلیته ای که بشب می افروختند، ظرفی که در آن پیه سوزند، (آنندراج)، استوانۀ سفالین یا مسین یا زرین و یا سیمین و غیره که بصورت گل و غیره کردندی و چراغ را که باروغن کرچک و یا بزرک سوختی بالای آن نهادندی، بیسوس (معرب آن است)، پی سوز، چراغدان، چراغ روغنی قدیم و شمعدان پیهی قدیم، (فرهنگ نظام)، پیه دان:
چو صد شمعدان چید مجلس فروز
برافروخت نرگس دو صد پیه سوز،
ملاطغرا

لغت نامه دهخدا

همه روز

هرروز: گارزی که همت جامه مرتفع دارد و همه روز درآب ایستد

فرهنگ لغت هوشیار

نیمه روز

از صبح تا ظهر یا از ظهر تا شب

فرهنگ لغت هوشیار

سیه گوش

پستانداریست گوشتخوار از تیره گربه سانان از جنس یوزپلنگ که از یوزپلنگ کوچکتر است و قدش به اندازه روباه میرسد و مخصوص نواحی گرم آسیا و شمال افریقاست. موهای پشت و حنایی پر رنگش و زیر شکمش سفید است. گوشهای سیاه گوش سیاه پر رنگ و داخل گوشهایش کاملا سفید است پروانه پروانک فراوانق

فرهنگ لغت هوشیار

سیه مغز

شخصی که سودا بر مزاجش غلبه کرده و خلل دماغ داشته باشد

فرهنگ لغت هوشیار

سیاهروز

بدبخت و بی نصیب و بی طالع

فرهنگ لغت هوشیار

سیه پوش

آن که جامه سیاه پوشد، آن که عزادار باشد ماتم زده ماتم دار سوگوار، شبگرد عسس میر بازار میر شب، کسی که پیشاپیش پادشاه رود و دور باش گوید چاوش. توضیح این گروه در قدیم به جهت هیبت و صلابت سیاه می پوشیدند، کسی که شیر ببر و دیگر جانوران درنده را نگاهداری کند، جمع سیاه پوشان

فرهنگ لغت هوشیار

پیه سوز

پایه چراغی از سفال یا مس که پیه یا روغن کرچک یا بزرک در آن با فتیله ای از پنبه میسوزد

فرهنگ لغت هوشیار